Singer-songwriter Irene Kelley is afkomstig uit Latrobe, PA. Irene begon haar muzikale carrière in een Led Zeppelin cover band toen ze op de middelbare school zat. Ze gaf haar zelf de bons door met een voorstel te komen om met de band een Dolly Parton song te doen. Hiermee legt ze ook de basis voor haar eerste stappen richting country muziek. Op haar negentiende krijgt ze haar eerste gitaar en begint ze haar eerste songs te schrijven. Een van haar eerste composities heette "Pennsylvania Is My Home", waarmee ze ook genomineerd wordt voor de ‘Pennsylvania State song’. De song opent vele deuren en belandt ook bij Gordon Payne van CBS Records. Enkele demo’s later vangt ze een platen contract bij MCA en in 1983 verhuist ze met haar man naar Nashville, de plaats waar ze voor het eerst kwam toen ze op huwelijksreis was. MCA brengt twee van haar singles uit, "You Are A Rock” / “I Am A Rolling Stone" en "Love Is a Hard Road", maar niet het studio album dat ze ook geschreven had. In 1999 brengt Irene haar debuut album “Simple Path” uit op haar eigen label. Terwijl Irene haar inkomen verdient als songwriter, voedt ze haar twee dochters Justyna en Sara Jean op, die ook zingen en componeren.

Na tien jaren brengt Irene Kelley opnieuw een album uit, dat ze de titel “Pennsylvania Coal” gaf. Het is een album waarop ze zelf zingt en op de bonus track, die dochter Sara Jean Kelley mee schreef, zingen ook haar beide dochters. Aan het album werken Mark Fain mee als producer (7x Grammy winnaar), violist Stuart Duncan en gitarist / banjo speler Bryan Sutton.

Op de tweede editie van het Country Festival aan het prachtige zonovergoten Chateau La Motte in Groot-Gelmen / Sint Truiden staat Irene Kelley (vergezeld door dochter Justyna)  op vrijdag en zaterdag op het programma. Éénmaal als akoestisch duo en zaterdag éénmaal met band op de ‘Saddle span stage’. Wij van Rootstime.be, hadden het geluk om al vroeg in de zonnige namiddag met beiden een kort gesprek te mogen hebben. Het was het tweede van zes interviews, die we gedurende deze twee dagen met de optredende artiesten gepland hadden.  

Irene Kelley, je bent afkomstig uit Latrobe in Pennsylvania. Ben je opgegroeid in een muzikale familie / omgeving?

Klopt, ik kom uit Latrobe (Irene spreekt het uit met een Frans accent) een klein plaatsje in Pennsylvania (in het Oosten van de States), waar ooit indianen zich vestigden. De naam is van indiaanse afkomst.

Muzikale omgeving / familie?
Ja, mijn vader was een muzikant. Mijn vader was een (Poolse) immigrant / koolmijner van de eerste generatie. Mijn vader speelde de concertino, een accordeon. Hij had ook een gitaar en hij speelde Jimmie Rodgers (de allereerste country-superster) songs.   

Toen je op de middelbare school zat, zong je in een “Lep Zeppelin” cover band. Was dit de manier om je zangcapaciteiten te tonen en te ventileren? Maar, Dolly Parton paste niet in de set list…

Klopt, we deden met de band veel “Lep Zeppelin” songs en wat er toen zoal op de radio te horen was, vooral rock songs. Ik zong graag en ik hield ook erg veel van deze muziek. Ik zong bijna alles. Wat ik hoorde (ze noemt enkele namen…), dat zong ik…

Dolly Parton?
Dat verhaal is later gebeurd. Ik was toen achttien. Dolly was op TV toen ik in de woonkamer was en ze zong toen (een nummer waar ze altijd haar show mee afsluit) “I Will Always Love You”. Ze pakte me helemaal in. Ik kocht haar albums, ik wou weten wie ze was, wat ze nog zong… Ja, het gebeurde allemaal door dat ene nummer… Dolly Parton was een songwriter en een country zangeres en ik wou ook die richting uit.
Mijn vader herstelde thuis in de kelder Tv’s en hij luisterde altijd als hij aan het werk was naar country muziek. Er was één song van Carl Smith, “Country Bumpkin” en, als dat nummer op de radio kwam, riep hij me altijd…       

Songwriting zit in je bloed. Wanneer je 19 was, schreef je de song "Pennsylvania Is My Home" – die genomineerd werd als ‘Pennsylvania State song’. Was dit de definitieve start van je carrière?

Klopt, het nummer was genomineerd als ‘State Song’. Het schrijven van dit nummer maakte zeker deel uit van het begin van mijn carrière. Het maakte er een ongetwijfeld een groot deel van uit. Ik was toen net begonnen als songwriter. Ik schreef toen net mijn eerste songs…
Dat nummer was het zesde nummer dat ik ooit geschreven heb. Ik heb het nummer geschreven, omdat er toen tijdens de competitie, veel andere singer-songwriters uit o.a. Kentucky en Virginia aanwezig waren. Ze schreven songs over hun staat en over de natuur, de bergen… Dat sprak me aan, want waar wij leven is het ook heel mooi.

Je eerste songs die je schreef, zijn nooit verschenen als album. Was je ontgoocheld dat dit nooit is gebeurd? Wou je muzikaal weerwraak nemen?

Klopt. Mijn eerste songs zijn nooit als album uitgebracht. Ik was zeker erg ontgoocheld, maar uit zijn op “wraak”… zeker niet. Ik ging hierdoor nog harder werken. Ik werkte aan mijn volgend project en zocht naar andere mogelijkheden, ondanks dat ik heel ontgoocheld was… Nashville is de ideale plaats om dit allemaal te doen.

Dan trouw je en ga je op huwelijksreis naar Nashville. Is dit het ‘mekka’ van de country muziek?

We gingen inderdaad op huwelijksreis naar Nashville, omdat country muziek geassocieerd wordt met Nashville en al zijn shows. Nashville is inderdaad, het ‘mekka’ van de country muziek… Zes maanden na onze huwelijksreis besloten we om in Nashville te gaan wonen.

Bluegrass en country zijn enorm populair in de States. Waarom is deze doorbraak er  nooit gekomen in Europa?

(verbaasd) Dat wist ik niet… Ik dacht net dat country muziek in Europa even populair is… Oeps… Dan wordt het tijd dat we hier vanavond iets gaan aan doen, dat dit verandert!

Hier heb je wel een punt. Country muziek is erg veranderd, waardoor bluegrass en roots muziek nog de laatste obstakels zijn. Als het publiek open staat voor country muziek, zullen ze ook bluegrass ontdekken. Het blijft traditionele muziek.

Wat maakt deze muziek zo special, zo typisch?

Op de eerste plaats de teksten. De teksten, de woorden, de songs… je vertelt over het leven, de mensen. Mensen herkennen zich hierin. Dit zal nooit veranderen, ook vandaag niet. Alles leunt heel kort aan bij de mensen…

Je had tien jaren nodig voor je derde album te schrijven (“Pennsylvania Coal”). Waarom duurde het zo lang?

Het heeft allemaal lang geduurd om alles geregeld te krijgen, omdat ik aanvankelijk geen mogelijkheid had, om een album op te nemen. Ik had toen immers nog geen label. Iemand van Boston, Terry Eagan, introduceerde me bij ‘Patio Records’ en vroeg hen of ze mijn album wouden opnemen en uitbrengen. Thomas Jutz hielp me met de teksten en Mark Fain verzamelde geweldige muzikanten en zo begon de bal te rollen en kon ik de songs doen die ik wou doen…    

Is het album een opvolger van wat je al eerder deed?

Ik denk van niet, want het is verschillend van “Thunderbird”. In mijn vorig album zijn er meer elektrische gitaren. Dan zijn er ook de verhalen van mijn nieuwe album. Ze gaan over mijn familie, over mijn grootouders die hier kwamen werken in de koolmijnen. En, mijn dochters zingen ook op het nieuwe album…

Het is een album met verhalen over je familie, over persoonlijke items. Hoe belangrijk is songwriting voor het verwerken van gevoelens?

Ja, de verhalen over mijn familie zijn heel belangrijk, want deze verhalen vergeet je nooit. Hoe ouder je wordt, hoe belangrijker al deze details uit het verleden worden.

Songwriting / Verwerken van gevoelens?
Heel belangrijk. Ik schrijf nu veel minder, omdat ik veel minder gefocust ben en veel voor anderen schreef. Ik schrijf nog steeds, maar anders, meer persoonlijk… 

Is er een song op het album die voor jou speciaal is?

Ze zijn allemaal belangrijk; “Pennsylvania Coal” is het verhaal van mijn grootouders. “My Flower” is een nummer dat ik samen met Justyna schreef. Ik vind het belangrijk dingen samen te doen. Ken je de song “You Are My Flower” van de “Carter Family”? [nvdr: Johnny Carter Cash, Dale Jett, Laura Cash]. Zij doen iets gelijkaardigs en mijn song gaat hierover – dat is belangrijk… De bonus track “You Are Mine” doe ik onder ons drie,  met beide dochters (Justyna en Sara Jean) We schreven de song toen we samen in de wagen, op weg naar Colorado, reden.

Je dochters (Sarah Jean en Justyna) werkten ook mee aan het album. Is muziek genetisch bepaald?

Ze zijn beiden even muzikaal als ik… zeker weten!

Wat zou je jonge muzikanten adviseren?
“Go for it, because you love it” Doe het omdat je ervan houdt. Als je het doet voor het geld, zal je het niet lang volhouden… Verdien je er geld mee, zoveel te beter!

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?

Ik wil zeker nog één album doen, een akoestische muziek. Dit is wat het meest natuurlijke is en wat het best past bij mij.

Laatste vraag: wat heb je door de muziek over jezelf geleerd?

Oei… Ik denk alles. Mijn albums zijn in feite mijn autobiografie. Dit geldt zeker voor mijn laatste album, want het vertelt zoveel over mijn leven.

(Irene die de hoes van haar laatste album bekijkt, wijst naar de foto op de achterzijde van het album. Het is een foto van een groep mijnwerkers voor een koolmijn…)

Links, de man op het paard, hij is mijn grootvader!

Irene Kelley, bedankt voor dit gesprek en voor de mooie muziek die je al gemaakt hebt!

Eric Schuurmans

meer foto's